Çocuklar iyi ki varsınız!

Heyecandan uyuyamadım dün gece. Hepinizin yüzleri ayrı ayrı gözlerimin önünde. Bir yandan korku da var tabi. Çok değişmiş misinizdir diye inceden de düşünmüyor değildim. Birer birer gelmeye başladınız sabah. Hiç bitmesin istedim o anlar. Biner biner de gelebilirsiniz:)
Kurduk çemberimizi, başladık konuşmaya ne yaptık bu zaman diliminde diye. Sadece anılarla kalmadı konuşmalarımız, sorguladık da. Sirk gösterisi izlediğini söyleyen birinize ne hissettiğini sorduğumda, belki o anda eğlenmiş bile olsa, üzüldüğünü söyledi. Yaşamın her yerinde kabul edilemeyecek şeyler var ve sizler bunları sorguluyorsunuz. Bu ne kadar muhteşem bir şey ve benim size bunun için bir şey yapmama bile gerek yok. Sadece hissetmeniz yetiyor. Konuşmamızı anlayamayacağını düşündüğümüz arkadaşımız için canlandırdık. Canlandırma çok uzun sürdüğünde gördüm ki, park toplantılarından kalan kol hareketini gördüğünüzde, "haa hızlandırayım." dediniz:) Vee en önemlisi sonuna kadar dinlediniz birbirinizi. Yer yer kopsak da, diğerinin sözünü söyleyemeyeceği ses tonuna varmadı sesimiz.
Oyuna doyamadık bugün, bahçe zamanları hiç bitmesin istedik. Hep birlikte biraz daha dedik, bitirdik ve etkinliğimize geçtik. Yerden yüksek oynarken, onun adını öğrenmek için resmini çizip gelince sen, ismini beraber söyledik. Yerden yüksek, ortada sıçan, don ateş, saklambaç derken oyun dolu, pembe yanaklı, gülen suratlı bir gün geçirdik.

İyi ki varsınız çocuklar!